Nie jestem pewna czy w ogóle cokolwiek ma sens, ludzie, których znam, ciągle poznaje, ja...
Nudzi mnie zadawanie bólu bliskim przez to jaka jestem, nie chcę już tak, nie potrafię. Nie chcę już go ranić moją psychiką, antydepresantami i całymi opakowaniami żyletek, które ciągle u mnie znajduję. Nie chcę tłumaczyć się bliskim skąd na moich rękach wzięły się te blizny. Nie chcę wyjaśniać obcym ludziom dlaczego to robię. Nie chcę być normalną dziewczyną żyjącą w normalnym świecie, zachowującą się normalnie wsród normalnych ludzi, a płaczącą gdy tylko wróci do domu.
Nie chcę mu zadawać dłużej bólu, nie wiem ile razy to jeszcze powtórzę.
Nie chcę by cierpiał, ale nie chcę by znalazł sobie inną dziewczynę, normalną ciągle, a nie tylko przy ludziach. Nie chcę nosić ciągle długich swetrów, nawet latem.
Chcę być sobą, ale chyba już nie potrafię...

#Obiecałam_nie_robić_sobie_krzywdy

"Osoba szczęśliwa ze sobą, jest w stanie dzielić się z drugą osobą swoim szczęściem - i o to chodzi, tu kryje się miłość. To jest pozytywna strona miłości i taki człowiek jest najpełniej przygotowany do miłości."

"Wszyscy których kiedykolwiek kochałeś umrą, albo Cię opuszczą."

"Jesteś roztańczonym pyłem tego świata..."

/Sylvia†

W tym życiu nic nie ma sensu. Żyjemy żeby żyć, udawać, cierpieć ale zawsze możemy te życie zakończyć.

Nie martw się Sylvio jesteśmy obok . Pamiętaj ,że nie musisz przed nim udwac jesli on cie kocha to będzie obok

samotniczka4ever napisał:

Nie martw się Sylvio jesteśmy obok . Pamiętaj ,że nie musisz przed nim udwac jesli on cie kocha to będzie obok

Każdy ma limit wytrzymałości a miłość nie jest stała.